Genovevasage

Genovevaburg, Mayen

De indrukwekkende burcht op de Hochsimmer bij Mayen was de residentie van palsgraaf Siegfried en zijn echtgenote Genoveva. Zij woonden in eendracht en in Gods vertrouwen en hun onderdanen waren tevreden onder hun bewind.

Toen Karel Martell een leger opbouwde om bij de bevrijding van het Heilige Land te helpen, moest ook Siegfried mee ten strijde trekken. Met een zwaar gemoed nam hij afscheid van Genoveva. Van tevoren had hij zijn burchtvoogd Golo opdracht gegeven, gedurende zijn afwezigheid echtgenote en kasteel trouw te behoeden.

Maar Siegfried had zich vergist in zijn burchtvoogd, want die bleek gemeen, achterbaks en wreed te zijn. Al spoedig belaagde hij Genoveva, om haar te verleiden tot ontrouw jegens haar gemaal. Maar Genoveva bleef standvastig, hoe vaak Golo het ook probeerde. Dus vlamde de haat der afgewezenen in hem op en hij was belust op wraak.

Toen de palsgraaf na lange tijd terugkeerde, deed een dienaar hem kond van de vermeende ontrouw van zijn vrouw. Buiten zinnen van woede en verblind door zijn teleurstelling gaf hij opdracht, Genoveva te doden ofschoon hij maar niet kon bevatten dat zij hem bedrogen zou hebben.

Op een druilerige ochtend voerden twee knechten de palsgravin en haar zoontje, die tijdens de afwezigheid van de graaf was geboren, naar de plaats van de terechtstelling in het bos. Bij de brug over de Nette bleef Genoveva nog een keer staan, deed haar ring af, wierp deze in de stroming en sprak met een door tranen verstikte stem:

"Ik geef mijn heer de ede van trouw terug, opdat zijn schuld niet zo groot is!"

Deze woorden ontroerden de knechten zo dat ze het niet over hun hart verkregen, het bevel van hun meester uit te voeren.

Zo bleef Genoveva met haar kind zeven jaar verborgen in het bos. Beschutting tegen koude en vocht bood een donkere, droge grot. Ze aten kruiden, bessen en wortels, en een hinde had zich bij hen gevoegd en gaf melk.

Maar ook de graaf had voldoende tijd gehad om over zjn beslissing na te denken, nadat zijn aanvankelijke woede en teleurstelling waren bekoeld. Alras had hij er spijt van dat hij zijn echtgenote had verstoten en opdracht had gegeven, haar te doden.

Op een dag bracht een visser een grote snoek naar de burcht. Toen de kok hem schoonmaakte, vond hij in diens ingewanden een gouden ring. Hij bracht hem naar zijn meester die onmiddellijk de trouwring van zijn vrouw herkende. De herinnering aan Genoveva leefde weer op en hij viel opnieuw ten prooi aan het berouw. De vertrouweling van de graaf was bezorgd om het welzijn van zijn meester en wilde hem afleiding bezorgen. Dus liet hij een jachtpartij organiseren.

Bij de achtervolging van een grote hinde slaagde de burchtheer er niet in, het dier op de vlucht in te halen en het verdween plotseling in een grot. Nu dacht de graaf dat hij zijn doel had bereikt; hij stapte van zijn paard en betrad de donkere grot op de tast. Toen trad Genoveva hem met haar zoon tegemoet. Siegfried zag meteen hoe zeer de jongen op hem leek en dankte God voor deze wonderbaarlijke schikking. Nadat Genoveva hem verslag had gedaan van Golo's schandelijke daden liet hij de ontrouwe burchtvoogd ter dood veroordelen en terechtstellen. Siegfrieds geluk zou echter niet van lange duur zijn. Genoveva overleed al spoedig en werd daar waar ze haar zwaarste jaren had doorgebracht begraven. Siegfried liet in dankbaarheid en berouw boven haar graf een kapel bouwen waarin later ook hun zoon begraven zou worden. De kapel 'Frauenkirch' werd een bedevaartsoord.

Bron: Hans-Peter Pracht, 'Sagen und Legenden der Eifel', Uitgeverij J.P. Bachem Keulen, 1994, blz. 152-154

Meer informatie over de Genovevaburcht in Mayen vindt u hier.